قاریِ عشق
سه شنبه, ۲۸ اسفند ۱۴۰۳، ۰۱:۱۷ ق.ظ
ای هم نفس
وانگه به وادی خیال
این چهره ی معصوم تو
سردی قلبم را ربود
جان مرا بار دگر
پرواز داده است از قفس
در این هوای سردِ دل
در انزوای بی کسی
یک معجزه رخ داده است
وقتی که در یادم تویی
لمس نگاه گرم تو
انگار گرمم میکند
از او، خدای خویشتن
یک معجزه خواستم ولی
تنها نسیب‌م یاد تو
در یاد من تنها تویی
حس میکنم فردا تویی
دنیا و دین من تویی
دردم تویی، درمان تویی
قاریِ دَم را، بشناس
در بازدم، یادم بکن
این سوره را پایان تو باش
این وعده را جانان تو باش
قولی که دادم، در کنون
خواهم گذشت، از این جنون
این معجزه را جان بده
با چشمِ دل، لب را گشا
تاریخ سروده: ۲۱ام اسفندماه ۱۴۰۰
شماره ثبت وبلاگ: ۲۱۱۲۱۴۰۰
کلیه ی حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به حسین جهانبخش میباشد و هرگونه سرقت ادبی، کپی برداری و انتشار بدون ذکر منبع پیگرد قانونی را بدنبال خواهد داشت.
