بازدم

دل من نزد تو مانده

دل تو نزد ...؛ (آه ای بی وفا)

ببرم شِکوه ی دل نزد که، ها!؟

خیس گردیده دوچشمم

که تو در خواب به سر

نه به دلبستگی ام پاسخ خوب

نه به احوال دلم آگاهی

 

دوش از فکر و خیال

خواب بد، رنج و زوال

کام دل خونین بود

مرگ-تکرار دمِ بی حاصل-روحِ سرد

هی به دل میگفتم

بس کن این دربدری

بس کن این رنجش جان

تا به کی در پی مونس، نگران 

به خودت آ، به خودت آ

که دَمت بازدمت در پی عشق

شاید از راه درستی نرود

تو بپیچ، تو بپیچ از ره دیگر بازآی

که خدا مونس تو در هر راه

که خدا پاسخ تو بر هر آه

 

تاریخ سروده: ۶ام آذرماه ۱۴۰۳

شماره ثبت وبلاگ: ۶۹۱۴۰۳

کلیه ی حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به حسین جهانبخش میباشد و هرگونه سرقت ادبی، کپی برداری و انتشار بدون ذکر منبع پیگرد قانونی را بدنبال خواهد داشت.